Dit blog plaatste ik eerder op LinkedIn en op verzoek nu ook hier. Gaat dit over toegang tot informatie over gezondheid? Ja! Taalgebruik is heel belangrijk bij toegang tot informatie. Hoe noemen we de dingen bij naam, wat geeft dat voor mogelijkheden? Daarom dit verhaal over de mogelijkheden van een beperking.
LinkedIn, juni 2021. Iemand voelt zich ongemakkelijk bij het woord ‘beperking’ en stelt andere opties voor. Het bekende rijtje van ‘uitdaging, mogelijkheden, potentie… ‘. Mijn eerste gedachte: ‘O zucht, daar gaan we weer…’. Een paar opvallende reacties uit de uitwisseling:
‘mensen die een duwtje nodig hebben’
Deze kwam van iemand in een directiefunctie bij een producent van hulpmiddelen. Ik was verbaasd, mild gezegd. Van wie heb ik een duwtje nodig? En waarom dan? In welke richting? Om net zo te worden als hij? Wat voor beeld heeft hij van zijn klanten? Ze maken die hulpmiddelen toch om bij te dragen aan de zelfstandigheid van mensen? Dit bedrijf staat ook niet open voor suggesties om eens een andere kleur dan ‘onopvallend’ te maken. Ze geven ook aan dat de zoekmachine op hun website niet verbeterd kan worden. Wie heeft er dan een duwtje nodig?
‘mensen die puur zijn en bij hun zelf blijven en genieten van kleine dingen om zich heen’
Iemand die vanuit zo’n idee naar mensen kijkt, daar heb ik moeite mee. Er spreekt een oordeel uit, een positief oordeel, maar toch… Ik denk dan al snel aan Stella Young en haar ‘Inspiration Porn’ TED talk.
Een andere invalshoek die veel genoemd werd:
‘iedereen heeft wel een beperking’
Deze opmerking doet het geen recht aan de voortdurende extra inspanning die een beperking (of meerdere lichte beperkingen zoals bij mij) met zich meebrengt. Mijn dag begint met in bed mijn oefeningen doen. Anders kom ik op mijn weg naar de wc wel heel erg dicht langs de deurposten. Mijn hoortoestellen in, kijken waarom die ene het ‘game over’ geluidje laat horen. Ontbijten met tarwevrij brood van € 4,47 per 600 gram. Als dat niet leverbaar is, zelf bakken in de broodbakmachine. ‘O ja dat had ik gisteren moeten doen, nou ja, dan maar havermout vanmorgen.’ Bij de apotheek mijn kwartaalvoorraad medicijnen ophalen. Verkeerde merk, volgende week nog eens terug om de juiste op te halen. Zelf declareren bij de zorgverzekering want deze krijg ik niet rechtstreeks vergoed.
Eerlijk? Nou ja, meestal gebeurt niet alles op één dag… maar elke dag is er zo wel wat. Minimaal een half uur, drie kwartier die ik niet aan andere dingen kan besteden.
Mijn week bevat ook een mooie fietstocht naar mijn werk, boodschappen doen op de terugweg, iets lekkers koken met verse kruiden uit de tuin. Muziek maken, chatten met vrienden. Met mijn zoon klussen in huis en hem helpen bij huiswerk. Kortom: net een gewone veertiger.
Het is fijn als mensen beide zien. De beperkingen en de mogelijkheden. Daar ligt een taak voor mij om duidelijk te communiceren. En een verzoek aan de mensen die ik ontmoet: kijk, luister, liefst nog even zonder oordeel.
Ik ben Jessica, met beperkingen en mogelijkheden.
En als de beperkingen er mogen zijn, kan ik mijn mogelijkheden optimaal benutten.
voor de ingang van de Faculteit Bewegingswetenschappen
Deze afbeelding koos ik omdat die het verhaal samenvat. De ligfiets is een aanpassing aan mijn beperkingen. Dankzij de ligfiets kan ik op fietsvakantie. Daar geniet ik enorm van.
Meer weten over mij en XXs2info? Zoek contact of reageer op LinkedIn of Facebook.